"พ่อหัวใจแกร่ง"กับ"2จิ๋ว" ต้องสู้มะเร็งร้ายอยู่เพื่อลูก

ตอนที่รู้ว่าเป็นมะเร็งเสียใจมากที่สุด กลัวลูกจะโตไม่ทัน ใครจะดูแลเขา ทุกวันนี้แค่เดินไป 50-100 เมตรก็จะเหนื่อยและหอบ ร่างกายมีแค่ยากินประทังชีวิต แต่ต้องอยู่

 

ทำไมชีวิตบางคนถึงได้มีแต่อุปสรรคขวางหนามไม่จบไม่สิ้น เมฆฝนที่ดำทะมึนยังไม่จางหาย กลับมีมรสุมถาโถมเข้ามาอีกระลอก หากเป็นเช่นนี้แล้วใครจะรับมือไหว ชีวิตคงไม่ต่างจาก 3 พ่อลูก ชาว จ.สระแก้ว ที่ต้องสู้และฝ่าฟันอุปสรรคไปให้ได้!!

บ้านหลังเล็กมุงด้วยสังกะสีเก่าๆ เลขที่ 235 หมู่ 12 บ้านเขาช่องแคบ ต.คลองหาด อ.คลองหาด จ.สระแก้ว ซึ่งเป็นที่ดินของผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้าน ที่เอื้อเฟื้อให้ปลูกกระต๊อบหลังเล็กอาศัยหลับนอน โดยมีเด็ก 2 คน อายุเพียงแค่ 10 กับ 7 ขวบเท่านั้น กำลังปรนนิบัติพัดวี “พ่อ” ที่กำลังป่วยหนักเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย

“ 2 จิ๋วยอดกตัญญู” ต้องดูแลเลี้ยง “พ่อป่วยมะเร็ง” เช่นนี้ทุกๆ วัน “ณรงค์ แป้นแหลม” อายุ 42 ปี ตอนนี้กำลังถูก “มะเร็งท่อน้ำดี” และ “มะเร็งตับ” กัดกินร่างกายเรื่อยมานานกว่า 3 ปี จนกระทั่งถึงระยะสุดท้ายแล้ว มีเพียงยาที่ต้องทานอย่างสม่ำเสมอ ประคองอาการให้อยู่รอดเพื่อลูกทั้ง 2 คน

 

ภาพที่เห็นเด็กหญิงและเด็กชาย เสื้อผ้ายังไม่ถูกเปลี่ยนจากชุดนักเรียน กำลังเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ผู้เป็น “พ่อ” อย่างขะมักเขม้น โดยมี “ด.ช.สนธยา แป้นแหลม” อายุ 10 ปี เรียนอยู่ชั้น ป.4 และ “ด.ญ.แพรวา แป้นแหลม” อายุ 7 ปี เรียนอยู่ชั้น ป.2 ทั้งคู่เรียนอยู่ที่โรงเรียนเขาช่องแคบ

โชคดีที่โรงเรียนอยู่ใกล้บ้าน ทั้งคู่จะเดินจูงมือกันไป เพียง 500 เมตรก็ถึงโรงเรียน ส่วนค่าขนมได้คนละ 10 บาท เหลือจากกินทั้งคู่จะนำมายอดใส่กระปุกออมสิน ตามคำสอนของพ่อ “เป็นเด็กต้องประหยัดเพื่อวันข้างหน้า”

แต่ก่อนที่ “พ่อหัวใจแกร่ง” ผู้นี้จะตกอยู่ในสภาพไร้เรี่ยวแรงถูกมะเร็งร้ายกัดกิน เขาเคยมีครอบครัวที่สมบูรณ์ ทั้งภรรยาและลูก 3 คน แต่เมื่อต้องเลิกรากันไป จึงอาสารับเลี้ยงลูกคนโตทั้ง 2 คน เพราะหากรับเลี้ยงไว้ทั้ง 3 คน คงไม่ไหวแน่ ลูกคนสุดท้องอีก 1 คน ภรรยาจึงนำไปเลี้ยง ขณะนี้คงอายุได้ 2-3 ขวบแล้ว

“ตอนที่รู้ว่าเป็นมะเร็งเสียใจมากที่สุด กลัวลูกจะโตไม่ทัน ใครจะดูแลเขา ทุกวันนี้แค่เดินไป 50-100 เมตร ก็จะเหนื่อยและหอบ ร่างกายมีแค่ยากินประทังชีวิต แต่ต้องอยู่เพื่อให้ลูกเรียนจบ ม.6 ให้ได้ อยากเห็นเขามีชีวิตที่ดี”
 

 

อาชีพรับจ้างขับสิบล้อเป็นงานที่หาเลี้ยงครอบครัว มีครั้งหนึ่ง “คุณพ่อรายนี้” ขับรถไปส่งของออกต่างจังหวัด และนำลูกชายคนโตไปเลี้ยงบนรถด้วย กลับต้องประสบอุบัติเหตุ รถเบรกแตกชนราวสะพาน ทำให้ขาหัก ส่วนลูกชายไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่อยู่ในอาการหวาดกลัว เข้ามากอดพ่อ ร้องไห้เสียงหลงกลัวว่าพ่อจะเป็นอะไรไป

“ณรงค์” ผู้เป็นพ่อซึ่งกลายเป็นคนขาพิการไปแล้วนั้น 1 ปีให้หลังกลับต้องมาพบอาการจุกที่ท้อง ตรวจเจอมะเร็งร้าย อาชีพที่ต้องหาเลี้ยงปากท้อง 3 ชีวิต จึงทำได้เพียงเฝ้าสวนลำไย ป้องกันขโมย แต่ 1 ปี จะทำได้ 1 เดือนเท่านั้น เพราะลำไยจะออกตามฤดูกาลเพียง 1 ครั้งเท่านั้น

พักหลังมานี้ไม่มีใครจ้างให้ไปเฝ้าสวนแล้ว เพราะเจ้าของสวนรู้ว่า “ณรงค์” อาการเป็นเช่นนี้ รายได้หลักจึงมีเพียงเบี้ยคนพิการเดือนละ 800 บาท เมื่อถึงสิ้นเดือนค่าน้ำ-ค่าไฟตกรวมเกือบ 400 บาทแล้ว

เรื่องกับข้าวกับปลา เด็ก 10 ขวบ ผู้เป็นพี่ชายจะรับผิดชอบ ทำให้พ่อและน้องสาวได้ทานกัน ด้วยความเป็นเด็ก และฐานะทางบ้านยากจน เมนูก็จะมีแต่สารพัดไข่ที่เด็กทำได้ และข้าวผัดไข่ ซึ่งน้องสาวก็จะถามพี่ชายว่า “ทำไมบ้านเรากินแต่ไข่ ไม่มีหมู ไก่ หรือปลาเหรอ กินข้าวกับไข่ทุกวันเลย”

“หุงข้าว ถูบ้าน ล้างจาน ซักผ้า” ทั้งคู่ต้องเรียนรู้ และทำให้เป็นกิจวัตรประจำวัน แม้จะหนักเกินตัว แต่ผู้เป็นพ่อเรี่ยวแรงก็ใช่ว่าจะมีมาก มะเร็งร้ายมีแต่จะกัดกินหนักขึ้นทุกที

น้ำใจจากผู้ใหญ่บ้านหมู่ 12 ได้มอบที่ดินแปลงเล็กๆ แปลงหนึ่ง ให้เป็นที่อยู่อาศัย หวังเพียงให้ครอบครัวนี้มีชีวิตที่ดีขึ้นและต้องอยู่รอดด้วยตัวเองให้ได้ และยังมีน้ำใจจากนายอำเภอและหน่วยงานราชการ แบ่งปันข้าวสารอาหารแห้ง นำเงินมามอบให้

เด็กทั้งคู่ “ 2 จิ๋วยอดกตัญญู” ในวัยเพียงเท่านี้ กับ “พ่อหัวใจแกร่ง” ที่ต้องสู้ชีวิตต่อไป เพราะไม่มีใครรู้ได้ว่า...มรสุมลูกใหม่จะเข้ามาอีกเมื่อไหร่??

create: dailynews.co.th